Tijdens mijn laatste wrakkentocht kreeg ik af te rekenen met een slippende schroef. Aan de beschadiging, achteraf gezien, moet ik iets geraakt hebben want er waren stukjes alu uit 2 bladen van mijn schroef. Gevolg was in ieder geval dat de rubber, binnenin de schroef, doorslipte en ik nog slechts met een slakkegangetje verder kon.
Een toenemende wind en flink opkomende mist, in combinatie met dit probleem, maakte dat de visdag kort werd gehouden.
Op mijn (langzame en steeds donker wordende) terugtocht, kreeg ik het gezelschap van een collega en vriend sportvisser, die op pakweg 200 meter van mij bleef meevaren.
Na een uurtje slakkegang werd ik opgeroepen door een beroeps-nummer-visser met de vraag of ik assistentie nodig had. Hij had over de marifoon over mijn problemen gehoord en aangezien ik de vaargeul nog moest passeren, bood hij spontaan zijn hulp aan.
Ik weet dat er allerhande verhalen de ronde doen en ik ondervind ook dat er asholes op de zee zitten, zowel onder de sport- als de beroepsvissers, maar er zijn nog steeds mensen die beseffen dat je in de eerste plaats hulp moet bieden. Zij weten en beseffen dat zij de volgende keer in problemen kunnen geraken en maar al te blij zouden zijn met hulp.
Uiteindelijk is alles goed afgelopen en diende niemand tussen te komen of echt hulp te bieden maar ik heb beiden wel bedankt voor hun bereidwilligheid en stand by zijn.
En zo kan (en moet) het dus ook !
Frans
zo kan het dus ook
-
Pol de Jong
- Berichten: 37
- Lid geworden op: zo dec 18, 2011 6:35 pm
Re: zo kan het dus ook
Netjes hoor, leuk ook eens positief bericht over de beroeps.