Oproep aan alle leden en niet-leden, bestuursleden Deltavissers, bestuursleden Sportvisserij Nederland.
Meten is weten.
Onder dit motto roep ik iedereen op om cijfers te verzamelen. Cijfers van wat het beroep jaarlijks (en als het even kan, per maand) aan zeebaars afzet op de verschillende vismijnen in EUROPA.
Ik ga bewust voor EUROPA omdat ik eigenlijk de zeebaars-slachting onder ogen wil brengen van onze beleidsmensen. Slachting die wordt aangebracht door het beroep en dan vooral in de maanden februari/maart/april.
Ik viseer in de eerste plaats de Franse en Spaanse twinvissers, maar ook de Nederlandse bokkentrailers zijn aktief in het Kanaal in die maanden!
Met deze cijfers in de hand wordt heel dat gedoe over quota voor sportvissers herleid tot een zandkorrel in een woestijn !
Sinds het quota-item actueel is geworden in België en in Nederland, is het aantal boten van beroepsmatige handlijnvissers explosief toegenomen. Vooral het laatste jaar is eea exponentieel toegenomen.
Als het al de bedoeling is geweest van “de overheid” om de zeebaars te beschermen door een quota, dan is dit totaal mislukt en ik beweer zelfs : totaal omgekeerd effect.
Er wordt, nu meer dan ooit, doelgericht en intensief op zeebaars gevist door (semi)beroepsvissers. En, voor alle duidelijkheid, dat is geen verwijt aan die handlijnvissers; dat is louter een vaststelling. En zelfs iets dat ik volledig begrijp ! Ik zou namelijk krek hetzelfde doen !
Stel dat je vroeger wekelijks op zeebaars ging vissen en om het quota-gedoe te ontlopen, koop je een nummer en alles wat er bijkomt. Die nummer-investering (20,000 € à 40,000 €) wil je toch doen renderen, niet ? Gevolg is dat je niet 1 x per week gaat vissen maar 3 x (als het weer het enigsinds toelaat) en dat je vooral in de “rush-periode” iedere dag op het water zit.
Ik moet toch geen tekening maken wat het gevolg is voor de druk op het zeebaarsbestand hé ?
En dat er dan “spanningen” zijn op het wrak tussen beroeps onderling en tussen beroep en sport, is ook vrij duidelijk.
Ik heb, her en der op internet, al insinuaties gelezen dat het quota-gedoe zijn oorsprong wel eens zou kunnen gehad hebben op vraag/verzoek van “het beroep”. Mij verwondert dat dus absoluut niet, zeker niet omdat het quota-gebeuren, in België, tot stand is gekomen op verzoek van 1 beroepsvisser... waarom zou het in Nederland er anders aantoe gaan ?
Ik hoop dat een van de SN-beleidsmensen de moed heeft om officieel cijfermateriaal op te vragen, verzamelen en openbaar te maken. Dan hebben we tenminste een idee van wat er officeel wordt gevangen. Naar het “niet zo officiele gedeelte” kunnen we alleen maar gissen.
Ik vrees echter dat het een dode letter gaat worden omdat ik sterk vermoed dat, o.a. binnen SN, niemand de moed heeft om de confrontatie met “het beroep” aan te gaan....
Het is namelijk veel makkelijker om regeltjes te maken voor Jan met de Pet, dan dat je een beperking zou kunnen instellen voor die machtige vislobby. Bovendien scoort SN, zeker binnen zijn eigen leden, zeer goed als er dergelijke regeltjes ingesteld worden.
Mijn uiteindelijke bedoeling :
1)aantonen dat de slachting van schoolbaars niet zonder gevolgen kan blijven;
2)aantonen dat het gedeelte gevangen sportvis (zeebaars/gul) minimaal is in vergelijking met wat het beroep aanlandt; zie in dit verband het verzoek van IMARES waarin hetzelfde wordt beoogd, namelijk : meten is weten, ... nu, nadat er al een “nota” met cijfers, aannames, enz is neergelegd in de Kamer... met een quota-verzoek; raar toch, niet ?
3)Benadrukken dat er een Europese aanpak nodig is;
4)beperkingen voor iedereen door een gesloten tijd in combinatie met reservaat-gebieden.
Wie neemt het voortouw ?